Δεν είναι η πρώτη φορά που το «ΒτΚ» καταπιάνεται (με τα η δέουσα «λεπτότητα») με το θέμα της διδασκαλίας της τουρκικής γλώσσας στα παιδιά των συμπατριωτών μας Μουσουλμάνων.
Για πολλούς λόγους η θέση μας ήταν πως θα έπρεπε να επιστρέψει το καθεστώς που επικρατούσε μέχρι το 1974, δηλ. να υπάρχει η σχετική δυνατότητα με την ανάλογη κρατική μέριμνα.
Δεν παραγνωρίζει κανείς ότι το θέμα ακουμπά γενικότερα ευαίσθητα εθνικά θέματα και πολιτικές σε αναλογία και αντιστοιχία με εκείνα που η τουρκική κυβέρνηση χειρίζεται με τις γνωστές αποφάσεις της, π.χ. πόσα ιδρύματα και σχολές (όπως της Χάλκης) τα έκλεισε και επιμένει να τα κρατά ανενεργά. Όμως, εδώ είναι Ελλάδα και αυτή είναι η ΔΙΑΦΟΡΑ μας σε συμπεριφορές, στάσεις απέναντι στα ευαίσθητα θέματα όπως αυτό στο δικαίωμα της εκμάθησης αυτής της γλώσσας. Με άλλο λόγια εδώ στην ευρωπαϊκή Ελλάδα υπάρχει άλλη κουλτούρα και πολιτισμός…
Και τι κατάφεραν οι «φωστήρες» του Υπ. Εξωτερικών με τη στάση τους; Εδωσαν λαβή στον Αντρέα Γκρος «να το σημειώσει» ως τη μοναδική σχεδόν «παρατήρηση» στην έκθεσή του και σε κάποιους άλλους, μέσα κι έξω από τη χώρα, να ηρωποιούνται ως αντιστασιακοί, εκθέτοντας τη χώρα, ότι δημιουργεί ανάγκες …«κρυφών σχολείων»…
No comments:
Post a Comment