Πριν από μια βδομάδα, έγραφα για το γενικότερο πρόβλημα που έχει στο νησί μας το ποιοτικό φαγητό, υπογραμμίζοντας βέβαια ότι του κανόνα αυτού υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.
Για μια τέτοια εξαίρεση, με φώναξαν για ένα κρασάκι καλοί φίλοι στο πασίγνωστο πλέον ταβερνάκι του Αντωνά, στη Γρηγορίου Ε’.
Αν και περνάω, χρόνια τώρα, καθημερινά από το «μαγαζάκι» αυτό, δεν έτυχε ποτέ να καθίσω, παρά το ότι έβλεπα κάθε τόσο ανύποπτους ανθρώπους να το προτιμούν, από τον απλό καφέ μέχρι τα πιο περίεργα και παραδοσιακά φαγητά, με πικάντικους μεζέδες.
Με το που το βλέπεις, «δεν το πιάνει το μάτι σου»! Πώς γίνεται όμως να έχει εκατοντάδες φανατικούς θαμώνες; Ιδού η απορία, αλλά ταυτόχρονα και το μυστικό της επιτυχίας του ιδιοκτήτη, ο οποίος πέρα και πάνω απ’ όλα, δεν είναι μόνον ένας μερακλής ταβερνιάρης, πέρα και πάνω απ’ όλα είναι αυτό που λέμε «καλό παιδί», γι’ αυτό και όλοι οι πελάτες του είναι πριν απ’ όλα καλοί και αγαπημένοι φίλοι μαζί του!
Απλός, λιτός και σεμνός, σε υποδέχεται πάντα με ένα καλοσυνάτο χαμόγελο στα χείλη, έτοιμος να σε εξυπηρετήσει, έτσι που να φύγεις στο τέλος απόλυτα ευχαριστημένος.
Αυτό που είναι το κύριο χαρακτηριστικό του, είναι ότι κατάφερε να έχει ένα καθαρά λαϊκό μαγαζί, φιλικό στους πελάτες και βέβαια προσιτό στην τσέπη τους, ιδιαίτερα αυτές τις δύσκολες εποχές που και το τελευταίο ευρώ είναι υπολογήσιμο.
Από το πρωί μέχρι και αργά το μεσημέρι, θα περάσει από το μαγαζί του κόσμος και κοσμάκης. Αλλοι για τον πρωινό καφέ, όπου συζητούνται σε μια μεγάλη παρέα – όλοι μαζί – τα νέα της ημέρας, άλλοι για το μεσημεριανό τους – μαγειρευτό, και πολλοί άλλοι για ένα κρασάκι το βράδυ, με καλή παρέα, εκλεκτό μεζέ και πολύ κουβέντα, σαν τις παλιές «ποσπερίδες», όπου θα γίνουν συζητήσεις – κρίσεις και σχόλια, για όλα όσα συμβαίνουν στον μικρόκοσμο του νησιού αλλά και στα προβλήματα που θα προβάλει στις ειδήσεις η τηλεόραση.
Ομορφος κόσμος, ίσως όχι αγγελικά πλασμένος, που όμως καταφέρνει να δίνει μια ξεχωριστή νότα στην γκρίζα καθημερινότητα κόντρα στις εποχές, που μας δυσκολεύουν όλο και πιο πολύ τη ζωή και μας οδηγούν όλο και περισσότερο να ζούμε και να κινούμαστε γύρω από τον εαυτό μας…
Για μια τέτοια εξαίρεση, με φώναξαν για ένα κρασάκι καλοί φίλοι στο πασίγνωστο πλέον ταβερνάκι του Αντωνά, στη Γρηγορίου Ε’.
Αν και περνάω, χρόνια τώρα, καθημερινά από το «μαγαζάκι» αυτό, δεν έτυχε ποτέ να καθίσω, παρά το ότι έβλεπα κάθε τόσο ανύποπτους ανθρώπους να το προτιμούν, από τον απλό καφέ μέχρι τα πιο περίεργα και παραδοσιακά φαγητά, με πικάντικους μεζέδες.
Με το που το βλέπεις, «δεν το πιάνει το μάτι σου»! Πώς γίνεται όμως να έχει εκατοντάδες φανατικούς θαμώνες; Ιδού η απορία, αλλά ταυτόχρονα και το μυστικό της επιτυχίας του ιδιοκτήτη, ο οποίος πέρα και πάνω απ’ όλα, δεν είναι μόνον ένας μερακλής ταβερνιάρης, πέρα και πάνω απ’ όλα είναι αυτό που λέμε «καλό παιδί», γι’ αυτό και όλοι οι πελάτες του είναι πριν απ’ όλα καλοί και αγαπημένοι φίλοι μαζί του!
Απλός, λιτός και σεμνός, σε υποδέχεται πάντα με ένα καλοσυνάτο χαμόγελο στα χείλη, έτοιμος να σε εξυπηρετήσει, έτσι που να φύγεις στο τέλος απόλυτα ευχαριστημένος.
Αυτό που είναι το κύριο χαρακτηριστικό του, είναι ότι κατάφερε να έχει ένα καθαρά λαϊκό μαγαζί, φιλικό στους πελάτες και βέβαια προσιτό στην τσέπη τους, ιδιαίτερα αυτές τις δύσκολες εποχές που και το τελευταίο ευρώ είναι υπολογήσιμο.
Από το πρωί μέχρι και αργά το μεσημέρι, θα περάσει από το μαγαζί του κόσμος και κοσμάκης. Αλλοι για τον πρωινό καφέ, όπου συζητούνται σε μια μεγάλη παρέα – όλοι μαζί – τα νέα της ημέρας, άλλοι για το μεσημεριανό τους – μαγειρευτό, και πολλοί άλλοι για ένα κρασάκι το βράδυ, με καλή παρέα, εκλεκτό μεζέ και πολύ κουβέντα, σαν τις παλιές «ποσπερίδες», όπου θα γίνουν συζητήσεις – κρίσεις και σχόλια, για όλα όσα συμβαίνουν στον μικρόκοσμο του νησιού αλλά και στα προβλήματα που θα προβάλει στις ειδήσεις η τηλεόραση.
Ομορφος κόσμος, ίσως όχι αγγελικά πλασμένος, που όμως καταφέρνει να δίνει μια ξεχωριστή νότα στην γκρίζα καθημερινότητα κόντρα στις εποχές, που μας δυσκολεύουν όλο και πιο πολύ τη ζωή και μας οδηγούν όλο και περισσότερο να ζούμε και να κινούμαστε γύρω από τον εαυτό μας…
No comments:
Post a Comment