Σοκ προκάλεσε ο ξαφνικός θάνατος του καπετάν Στέφανου Παραδείση, το απόγευμα του Σαββάτου, σκορπίζοντας απέραντη θλίψη παντού, όπου ο χαρισματικός αυτός ναυτικός έζησε και είχε χιλιάδες αγαπημένους φίλους.
Ο άνθρωπος που πάλεψε από μικρό παιδί χίλιες δυο αντιξοότητες και βγήκε νικητής, που χρόνια ολόκληρα ήξερε να δαμάζει χίλια μύρια κύματα στις μανιασμένες θάλασσες όλου του κόσμου, του ‘λαχε τώρα, στα 51 του χρόνια, ένας σπάνιος ιός (που διαλέγει ένα σε κάθε 10 εκ/ρια) και άρχισε να τον κτυπά ύπουλα, πρώτα τα κάτω άκρα και σταδιακά το υπόλοιπο σώμα.
Σκληρός και άνισος ο αγώνας, αφού η επιστήμη σήκωσε τα χέρια ψηλά, αφήνοντάς τον τελείως αβοήθητο.
Όμως, ο καπετάν Στέφανος, παρά το ότι είχε πλήρη γνώση της κατάστασής του, δεν το έβαζε κάτω και παληκαρίσια όπως πάντα, έβαλε πλώρη να παλέψει το κακό, οπλισμένος με θάρρος και δύναμη, που αντλούσε από την οικογένειά του και τον κόσμο όλο, που είχε ένα λόγο παραπάνω τώρα να του δείξει την αγάπη του, συμπαραστέκοντάς τον με κάθε τρόπο.
Στο διάστημα που ακολουθεί, ο καπετάν Στέφανος έδειξε άλλη μια φορά το μεγαλείο και την αστείρευτη δύναμη ψυχής που κουβαλούσε σ’ όλη του τη ζωή, ιδιαίτερα τώρα απέναντι στον ύπουλο ιό.
Αν εξαιρέσεις τη δυσκολία να μετακινηθεί, τίποτα μα τίποτα, δεν άλλαξε πάνω του. Μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής του ήταν ο λεβέντης ναυτικός με τον καλοσυνάτο πρόσχαρο χαρακτήρα, γεμάτος ζωντάνια και δημιουργικό πάθος, έτοιμος να δώσει το παρών σε κάθε τι που έβλεπε και ήθελε να βάλει το δικό του λιθαράκι να διορθωθεί και να γίνει καλύτερο.
Δεν ζούσε απλά την κάθε στιγμή σαν να ήταν όλα φυσιολογικά. Αν και καθηλωμένος σε μια καρέκλα, μονίμως το μυαλό του ανήσυχο για όσα «περίεργα» συμβαίνουν γύρω μας, έπαιρνε θέση για όλα βγάζοντας πάντα τη δική του σταράτη θέση και πρόταση, μεθοδεύοντάς την μάλιστα έτσι που να πάρει το δρόμο για υλοποίηση.
Λίγες μέρες πριν, καθισμένοι σ’ ένα ταβερνάκι στον Κόλπο του Γροίκου, με την Κατερίνα του και την Μαρουσώ, μου ξεδιπλώνει τα σχέδιά του να ιδρύσει έναν σύλλογο που μαχητικά να προστατεύει το περιβάλλον και ιδιαίτερα τις θάλασσες, βγάζοντας την πικρία του γιατί πολλοί ξεν/χοι τις ρυπαίνουν με βάναυσο τρόπο…
Μέχρι και την τελευταία ώρα της ζωής του πάλεψε το πρόβλημά του, στα ίσια, χωρίς να δείξει ούτε μια στιγμή ότι το φοβήθηκε. Κρατήθηκε όρθιος και μάχιμος, έτσι που όταν ήρθε το μοιραίο «να φύγει» αγέρωχος και αξιοπρεπής όπως ήταν σ’ όλη του τη ζωή. Ισως να διέκρινε όμως κανείς μια πικρία κι ένα παράπονο στο στερνό του βλέμμα, όπως τον πρόλαβε ο αγαπημένος του φίλος ο Σταμάτης, γιατί δεν μπόρεσε να κάνει όσα θα ήθελε, κυρίως απέναντι στη σύζυγό του και τα αγαπημένα του παιδιά.
Η κηδεία του έγινε το απόγευμα της Κυριακής στο Πυλί, παρουσία εκατοντάδων φίλων που τον συνόδεψαν με δάκρυα στα μάτια ως την τελευταία του κατοικία.
Παρών και ο ηγούμενος της Πάτμου κ.Αντύπας, μαζί με δεκάδες συμπατριώτες του που ήρθαν για το στερνό αντίο.
Παρόντες ακόμα όλοι οι φίλοι του καπεταναίοι από την περιοχή μας και από διάφορα άλλα μέρη, μαζί με κορυφαίους εκπροσώπους ναυτιλιακών εταιρειών, αφού ο καπετάν Στέφανος δεν ήταν απλά αγαπητός, ήταν σ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του στη θάλασσα μια προσωπικότητα με κύρος και σεβασμό σε όλους τους ναυτιλιακούς κύκλους για το ήθος και τις ικανότητές του.
Το «ΒτΚ» εκφράζει στην Οικογένειά του ειλικρινή συλλυπητήρια και δεσμεύεται να πρωτοστατήσει μαζί με άλλους φίλους του, να ιδρύσει τον σύλλογο που είχε οραματιστεί ο Καπετάν Στέφανος, δίνοντάς του μάλιστα και το όνομά του, για να μας δείχνει ακόμα και στους ουρανούς που βρίσκεται το δρόμο της μαχητικής διεκδίκησης αρχών και ιδεών, που μας ανυψώνουν και μας καταξιώνουν, ιδιαίτερα σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που βιώνουμε σήμερα…
Καλό σου ταξίδι καπετάν Στέφανε. Θα είσαι πάντα ζωντανός μέσα στην καρδιά μας…
Ο άνθρωπος που πάλεψε από μικρό παιδί χίλιες δυο αντιξοότητες και βγήκε νικητής, που χρόνια ολόκληρα ήξερε να δαμάζει χίλια μύρια κύματα στις μανιασμένες θάλασσες όλου του κόσμου, του ‘λαχε τώρα, στα 51 του χρόνια, ένας σπάνιος ιός (που διαλέγει ένα σε κάθε 10 εκ/ρια) και άρχισε να τον κτυπά ύπουλα, πρώτα τα κάτω άκρα και σταδιακά το υπόλοιπο σώμα.
Σκληρός και άνισος ο αγώνας, αφού η επιστήμη σήκωσε τα χέρια ψηλά, αφήνοντάς τον τελείως αβοήθητο.
Όμως, ο καπετάν Στέφανος, παρά το ότι είχε πλήρη γνώση της κατάστασής του, δεν το έβαζε κάτω και παληκαρίσια όπως πάντα, έβαλε πλώρη να παλέψει το κακό, οπλισμένος με θάρρος και δύναμη, που αντλούσε από την οικογένειά του και τον κόσμο όλο, που είχε ένα λόγο παραπάνω τώρα να του δείξει την αγάπη του, συμπαραστέκοντάς τον με κάθε τρόπο.
Στο διάστημα που ακολουθεί, ο καπετάν Στέφανος έδειξε άλλη μια φορά το μεγαλείο και την αστείρευτη δύναμη ψυχής που κουβαλούσε σ’ όλη του τη ζωή, ιδιαίτερα τώρα απέναντι στον ύπουλο ιό.
Αν εξαιρέσεις τη δυσκολία να μετακινηθεί, τίποτα μα τίποτα, δεν άλλαξε πάνω του. Μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής του ήταν ο λεβέντης ναυτικός με τον καλοσυνάτο πρόσχαρο χαρακτήρα, γεμάτος ζωντάνια και δημιουργικό πάθος, έτοιμος να δώσει το παρών σε κάθε τι που έβλεπε και ήθελε να βάλει το δικό του λιθαράκι να διορθωθεί και να γίνει καλύτερο.
Δεν ζούσε απλά την κάθε στιγμή σαν να ήταν όλα φυσιολογικά. Αν και καθηλωμένος σε μια καρέκλα, μονίμως το μυαλό του ανήσυχο για όσα «περίεργα» συμβαίνουν γύρω μας, έπαιρνε θέση για όλα βγάζοντας πάντα τη δική του σταράτη θέση και πρόταση, μεθοδεύοντάς την μάλιστα έτσι που να πάρει το δρόμο για υλοποίηση.
Λίγες μέρες πριν, καθισμένοι σ’ ένα ταβερνάκι στον Κόλπο του Γροίκου, με την Κατερίνα του και την Μαρουσώ, μου ξεδιπλώνει τα σχέδιά του να ιδρύσει έναν σύλλογο που μαχητικά να προστατεύει το περιβάλλον και ιδιαίτερα τις θάλασσες, βγάζοντας την πικρία του γιατί πολλοί ξεν/χοι τις ρυπαίνουν με βάναυσο τρόπο…
Μέχρι και την τελευταία ώρα της ζωής του πάλεψε το πρόβλημά του, στα ίσια, χωρίς να δείξει ούτε μια στιγμή ότι το φοβήθηκε. Κρατήθηκε όρθιος και μάχιμος, έτσι που όταν ήρθε το μοιραίο «να φύγει» αγέρωχος και αξιοπρεπής όπως ήταν σ’ όλη του τη ζωή. Ισως να διέκρινε όμως κανείς μια πικρία κι ένα παράπονο στο στερνό του βλέμμα, όπως τον πρόλαβε ο αγαπημένος του φίλος ο Σταμάτης, γιατί δεν μπόρεσε να κάνει όσα θα ήθελε, κυρίως απέναντι στη σύζυγό του και τα αγαπημένα του παιδιά.
Η κηδεία του έγινε το απόγευμα της Κυριακής στο Πυλί, παρουσία εκατοντάδων φίλων που τον συνόδεψαν με δάκρυα στα μάτια ως την τελευταία του κατοικία.
Παρών και ο ηγούμενος της Πάτμου κ.Αντύπας, μαζί με δεκάδες συμπατριώτες του που ήρθαν για το στερνό αντίο.
Παρόντες ακόμα όλοι οι φίλοι του καπεταναίοι από την περιοχή μας και από διάφορα άλλα μέρη, μαζί με κορυφαίους εκπροσώπους ναυτιλιακών εταιρειών, αφού ο καπετάν Στέφανος δεν ήταν απλά αγαπητός, ήταν σ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του στη θάλασσα μια προσωπικότητα με κύρος και σεβασμό σε όλους τους ναυτιλιακούς κύκλους για το ήθος και τις ικανότητές του.
Το «ΒτΚ» εκφράζει στην Οικογένειά του ειλικρινή συλλυπητήρια και δεσμεύεται να πρωτοστατήσει μαζί με άλλους φίλους του, να ιδρύσει τον σύλλογο που είχε οραματιστεί ο Καπετάν Στέφανος, δίνοντάς του μάλιστα και το όνομά του, για να μας δείχνει ακόμα και στους ουρανούς που βρίσκεται το δρόμο της μαχητικής διεκδίκησης αρχών και ιδεών, που μας ανυψώνουν και μας καταξιώνουν, ιδιαίτερα σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που βιώνουμε σήμερα…
Καλό σου ταξίδι καπετάν Στέφανε. Θα είσαι πάντα ζωντανός μέσα στην καρδιά μας…
No comments:
Post a Comment