Η τοποθέτηση του μνημείου του Ιπποκράτη στην πόλη μας πριν από μερικά χρόνια - επί της παραλιακής οδού της Ακτής Κουντουριώτη – υπήρξε ασφαλώς ένα εξαιρετικά σημαντικό γεγονός. Ένα γεγονός το οποίο έφερε τη μορφή του πατέρα της ιατρικής «να ζει» μέσα στη ζωή της πόλης και την έκανε πλέον «ορατή» σε κατοίκους και επισκέπτες αναδύοντας σε μεγαλύτερο βαθμό την σχέση του θεμελιωτή της ιατρικής επιστήμης με τη γενέτειρα.
Γνωρίζουμε άλλωστε ότι και η πόλη της Λάρισας, έχοντας την τιμή να έχει σκεπάσει με το χώμα της τον επιφανή Κώο, ανέγειρε τον ανδριάντα του το 1978 διεκδικώντας ισότιμη αναγνώριση στη δόξα και στο μεγαλείο του πρωτοπόρου της ιατρικής.
Ο χώρος που επιλέχθηκε για τη φιλοξενία του μνημείου στην Κω ήταν σαφώς ο καταλληλότερος που υπήρχε τότε από άποψη προβολής. Προβολή την οποία δικαιούται και της οποίας έπρεπε να τύχει ο Ιπποκράτης και ως τέκνο της Κω και ως άνδρας παγκοσμίου φήμης και ακτινοβολίας.
Οι αλλαγές όμως που σημειώθηκαν τον τελευταίο καιρό στη μορφή και τη λειτουργία της πόλης μετέβαλαν τα δεδομένα της εποχής εκείνης ώστε – κατά την ταπεινή μου άποψη – να μην θεωρείται σήμερα το ίδιο ικανοποιητική η παραπάνω επιλογή.
Καταρχάς, η μεταφορά του περιπτέρου από το κέντρο του λιμανιού σε κοντινή απόσταση από το μνημείο, στερεί τη δυνατότητα στους ερχόμενους από την πλατεία των δελφινιών να αντιληφθούν την ύπαρξη του ανδριάντα. Αυτό σε συνδυασμό με το ύψος και την εγγύτητα της παρακείμενης οικοδομής, (το μόνο αρνητικό ίσως στοιχείο της αρχικής επιλογής), αλλά και τα δένδρα που βρίσκονται στο πεζοδρόμιο εμπρός του, αφενός έχουν περιορίσει κατά πολύ την ελεύθερη θέαση του αγάλματος και αφετέρου έχουν σχηματίσει ένα περιβάλλον συνωστισμού καθόλου αρμονικό ή σύμφωνο με τη σπουδαιότητα του μνημείου.
Αντιθέτως, η νέα διαμόρφωση του χώρου στον οποίο λειτουργούσε μέχρι πρόσφατα ο σταθμός των ταξί, δημιούργησε ένα νέο τόπο, ανοιχτό και ευρύχωρο, μακρόθεν ορατό και με όμορφη θέα. Η μεταφορά του αγάλματος εκεί, πλησίον της πλατείας Πλατάνου, στη θέση που βρίσκεται τώρα το σιντριβάνι, σε ένα χώρο ιδανικό να προσφέρει τη μέγιστη προβολή και να αναδείξει το μνημείο, πιστεύω ότι θα μπορούσε να τύχει της αξιολόγησης των αρμοδίων.
Σταμάτης Γιαννιώτης
Γνωρίζουμε άλλωστε ότι και η πόλη της Λάρισας, έχοντας την τιμή να έχει σκεπάσει με το χώμα της τον επιφανή Κώο, ανέγειρε τον ανδριάντα του το 1978 διεκδικώντας ισότιμη αναγνώριση στη δόξα και στο μεγαλείο του πρωτοπόρου της ιατρικής.
Ο χώρος που επιλέχθηκε για τη φιλοξενία του μνημείου στην Κω ήταν σαφώς ο καταλληλότερος που υπήρχε τότε από άποψη προβολής. Προβολή την οποία δικαιούται και της οποίας έπρεπε να τύχει ο Ιπποκράτης και ως τέκνο της Κω και ως άνδρας παγκοσμίου φήμης και ακτινοβολίας.
Οι αλλαγές όμως που σημειώθηκαν τον τελευταίο καιρό στη μορφή και τη λειτουργία της πόλης μετέβαλαν τα δεδομένα της εποχής εκείνης ώστε – κατά την ταπεινή μου άποψη – να μην θεωρείται σήμερα το ίδιο ικανοποιητική η παραπάνω επιλογή.
Καταρχάς, η μεταφορά του περιπτέρου από το κέντρο του λιμανιού σε κοντινή απόσταση από το μνημείο, στερεί τη δυνατότητα στους ερχόμενους από την πλατεία των δελφινιών να αντιληφθούν την ύπαρξη του ανδριάντα. Αυτό σε συνδυασμό με το ύψος και την εγγύτητα της παρακείμενης οικοδομής, (το μόνο αρνητικό ίσως στοιχείο της αρχικής επιλογής), αλλά και τα δένδρα που βρίσκονται στο πεζοδρόμιο εμπρός του, αφενός έχουν περιορίσει κατά πολύ την ελεύθερη θέαση του αγάλματος και αφετέρου έχουν σχηματίσει ένα περιβάλλον συνωστισμού καθόλου αρμονικό ή σύμφωνο με τη σπουδαιότητα του μνημείου.
Αντιθέτως, η νέα διαμόρφωση του χώρου στον οποίο λειτουργούσε μέχρι πρόσφατα ο σταθμός των ταξί, δημιούργησε ένα νέο τόπο, ανοιχτό και ευρύχωρο, μακρόθεν ορατό και με όμορφη θέα. Η μεταφορά του αγάλματος εκεί, πλησίον της πλατείας Πλατάνου, στη θέση που βρίσκεται τώρα το σιντριβάνι, σε ένα χώρο ιδανικό να προσφέρει τη μέγιστη προβολή και να αναδείξει το μνημείο, πιστεύω ότι θα μπορούσε να τύχει της αξιολόγησης των αρμοδίων.
Σταμάτης Γιαννιώτης
1 comment:
Στα όσα σωστά επισημαίνει ο αθρογράφος θα προσθέσω τα ποδήλατα, που παρκάρουν ακριβώς μπροστά από το μνημείο υποβαθμίζοντάς το ακόμη περισσότερο. Όντως η μεταφορά του στη θέση του συντριβανιού είναι επιβεβλημένη.
Αναρωτιέμαι μόνο, πώς δεν το σκέφτηκαν οι μελετητές, που πρότειναν συντριβάνι, ενώ το μνημείο είχε ήδη μισοκρυφτεί από το περίπτερο.
Post a Comment