Παράξενη αυτή η πρωτοχρονιά. Όλα δείχνουν πως δεν είναι όπως άλλες φορές.
Η θάλασσα φουρτουνιασμένη, θολή, ακατάστατη. Τα κομμένα κουφάρια των 5 φοινίκων στην παραλιακή και ένα ακόμη δένδρο σπασμένο, γερμένο στο πλάι και αφημένο έτσι, χρονιάρες μέρες.
Πιο πέρα τα «αενάως» ημιτελή δημοτικά έργα. Τα παραμελημένα παρτέρια πρασίνου που κάποιοι επαγγελματίες, με την υψηλή άδεια του Δημάρχου, παραμονές Πρωτοχρονιάς βάλθηκαν να τα τροποποιούν δημιουργούντες νέες υποδομές για την τοποθέτηση κι άλλων τραπεζοκαθισμάτων μπροστά από τα καταστήματα τους.
Η αραιή κίνηση των ανθρώπων με τα σκυθρωπά πρόσωπα που επαναλαμβάνουν υποτονικά τις ευχές των ημερών χωρίς την αυτοπεποίθηση των περασμένων εποχών. Τα γερασμένα πεζοδρόμια και τα ασυντήρητα κτήρια. Η λειψή πραμάτεια των ψαράδων στο λιμάνι. Τα κλειστά μαγαζιά της παραλιακής. Η σιωπή και η σκοτεινιά του σούρουπου να διακόπτεται μόνο από μελαψούς αλλοδαπούς που μιλούν στο κινητό επικοινωνώντας με την μακρινή τους πατρίδα.
ΛΑΜΠΙΟΝΙΑ ΤΕΛΟΣ
- Η γειτόνισσα μας, η κ. Ρούλα, χρόνια τώρα, στολίζει το μπαλκόνι της με λαμπιόνια και αγιοβασιλάκηδες που φώτιζαν ολόκληρη την γειτονιά μας, δημιουργώντας μια ευχάριστη ατμόσφαιρα με την μεταξύ έντεχνης και υπερβολικής μέχρι βαθμού κακοτεχνίας πιο έντονα φωτισμένης και ζωντανής γωνίας στην πόλη! Κατάφερνε να μας αρέσει, να εντυπωσιάζει τα παιδιά που όλα αυτά τα χρόνια το περίμεναν σαν την αποκλειστική επιβεβαίωση της γιορτής και της χαράς των ημερών!
Φέτος όλα άλλαξαν. Η κ. Ρούλα δεν στόλισε το μπαλκόνι της.
Τα παιδιά μεγάλωσαν και τα τρώει το internet και ίσως δεν ενδιαφέρονται πια γι’ αυτές τις…αφέλειες. Εμείς όμως χάσαμε και αυτή την παραμυθία των ήμερων κάτω από τις πιο δυσοίωνες προοπτικές που διαφαίνονται.
Γεράσαμε κιόλας κι έχουμε ανάγκη αυτής της μυθικής επιστροφής στον παιδικό μας κόσμο που το εορταστικό σκηνικό μας βοήθα να πλησιάσουμε. Η πρωτοβουλία της κ. Ρούλας ήταν καθοριστική. Είναι το μικρό ασήμαντο εκείνο γεγονός που μπορεί να αλλάξει άρδην τα πράγματα!
ΟΧΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ
«Νίκο, δεν πρέπει να ζούμε σε ψευδαισθήσεις», μας είπε, «πολλά άλλαξαν και πιο πολλά πρέπει να αλλάξουν. Ξέρω πως σας στερώ κάτι. Το στερώ κι από μένα! Καιρό όμως τώρα έχω δώσει αλλού την προσοχή μου μπροστά σε μια κατάσταση που φαινόταν πως δεν πάει».
Με κάλεσε στο κτήμα της που είχαν αγοράσει εδώ και λίγα χρόνια.
«Έχω να σου δείξω κάτι ενδιαφέρον».
Το περιφραγμένο πια κτήμα της έχει μετατραπεί σε έναν επίγειο παράδεισο.
Πάνω από 200 δένδρα φυτεμένα κατά τμήματα με ένα εσωτερικό σχεδιασμό που αντανακλά την γνώση, την τέχνη και την προσπάθεια να συνδυάσει εποχές ανθοφορίας, την προέλευση των φυτών, την παραγωγή και το μέγεθος.
ΦΥΤΕΨΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
Από τα δικά μας τις ελιές, τις μανταρινιές και τις πορτοκαλιές μέχρι τους αβραμύθους, τις ζυζιφιές τις φραγκοσυκιές και τις δάφνες! Τροπικά φυτά μάγκο, παπάγιες, ανανάδες, τζίνσενκ, γκουάβας, λίτσι, αβοκάντο, μέχρι και φρούτα του πάθους! Κοντά σε αυτά ο λαχανόκηπος και η προετοιμασία της γης για τα σιτηρά. Δίπλα ο κήπος με τα ζωντανά. Κότες και διάνοι, περιστέρια και πέρδικες, η προβατίνα και η κατσίκα, ο γάιδαρος και ο σκύλος...
«Κόψε να πάρεις στο σπίτι ότι θέλεις»!
«Εδώ αφιερώνω τον χρόνο μου.
Η γη είναι η ευλογία του Θεού!
Η φύση είναι το στήριγμα της ζωής μας!
Πως τα καταφέραμε και χάσαμε τον παράδεισο;
Πως έγινε να χάνουμε τον χρόνο μας αναζητώντας την χαρά σε ψεύτικα πράγματα;»
Γυρίσαμε σπίτι. Στην μικρή μας γωνία της στενάχωρης πόλης μας.
Διπλά στο στολισμένο δένδρο χωρίς λαμπιόνια, αλληλοευχηθήκαμε «καλή χρονιά! χρόνια πολλά!»
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΙΒΑΝ
Ενώ στο μυαλό μου κυριαρχούσαν οι παραδεισένιες εικόνες του κτήματος, ακούσαμε από τον μικρό Ιβάν τα κάλαντα:
«...ΑγιοΒασιλάκι μας και Άγιε Νικόλα! Βόηθα μας την ώρα του χειμώνα!...»
- Η αισιοδοξία αντικατέστησε το άγχος, τον φόβο, ….και τις ειδήσεις από ένα αλλότριο κόσμο που πρέπει οι άνθρωποι να αλλάξουν!!!
Καλή χρονιά και χρόνια πολλά!
Νίκος Μυλωνάς
No comments:
Post a Comment