ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΑΡΧΕ

Η αλήθεια είναι ότι αυτή η επιστολή είναι γραμμένη εδώ και αρκετές ημέρες, αλλά λόγω των εορτών είπα ν’ αφήσω γι’ αργότερα τα δυσάρεστα. Ισως να είναι και η πρώτη χρονιά – όσο τουλάχιστον θυμάμαι εγώ – που ο καινούργιος χρόνος δεν φέρνει καμία ελπίδα, καμία αισιοδοξία μαζί του. Ωστόσο μια νέα αρχή είναι πάντα ευκαιρία να πάρεις αποφάσεις. Διαβάσαμε όλοι στο «Βήμα της Κω» τη συνέντευξη που δώσατε για τους βασικούς στόχους του Δήμου μας για το 2012. Αυτή τη φορά τροποποιημένοι χωρίς τα μεγάλα έργα που έχουν εξαγγελθεί – επανειλημμένα – κάτω από την ανάγκη ότι στα κρατικά ταμεία δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι πόροι για να διατεθούν στους Δήμους. Ο σκοπός αυτής της επιστολής κ. Δήμαρχε είναι άλλος. Και γιατί τα οικονομικά δεν ήταν ποτέ η ειδικότητά μου και γιατί θα συμφωνήσετε και σεις ότι η τεράστια κρίση που αντιμετωπίζει ο τόπος μας, η χώρα μας δεν είναι μόνον κρίση οικονομική. Είναι κρίση πολιτική, είναι κρίση ηθική, είναι κρίση της κοινωνίας της ιδίας. Οσο δεν βλέπουμε την μεγάλη αυτή αλήθεια και προσπαθούμε μόνο με οικονομίστικα μέτρα η χώρα μας δεν πρόκειται να σηκώσει κεφάλι. Και εξηγούμαι. Πριν 2 μήνες επισκεφτήκαμε για ολιγοήμερες διακοπές ευρωπαϊκή χώρα, μέλος του ευρώ με αρκετά οικονομικά προβλήματα κι αυτή, αλλά χώρα που αξίζει πραγματικά να ζεις, οποιαδήποτε σύγκριση με μας αργά ή γρήγορα θα σε οδηγήσει σε μελαγχολία. Πρέπει να σας πω ειλικρινά ότι αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μπροστά σε μια Ευρώπη που ότι νιώθει για μας δεν είναι ακριβώς σεβασμός κι εκτίμηση. Απεναντίας τα σχόλια, οι ειρωνείες, οι μπηχτές ήταν στην πρώτη θέση. Ακριβώς τα ίδια μου λένε και πολλοί φίλοι που ταξιδεύουν στο εξωτερικό. Ο Ελληνας σήμερα αντιμετωπίζεται σαν μίζερος, ανεπρόκοπος και η χώρα είναι στιγματισμένη σα νάναι λεπρή. Οι καλοί Ελληνες σήμερα αισθάνονται ντροπή που οι ξένοι μας λυπούνται για την αυτοκαταστροφική μας πορεία και συμπεριφορά. Η χώρα κυριολεκτικά ΔΙΑΣΥΡΕΤΑΙ στα 4 σημεία του ορίζοντα. Μια διαπόμπευση χωρίς όρια. Αυτός είναι και ο λόγος της σημερινής μου επιστολής. Γιατί αν θέλουμε να δούμε τη μαύρη αλήθεια εμείς με τις συμπεριφορές μας τους δίνουμε όλα τα δικαιώματα να σκέφτονται με τον χειρότερο τρόπο για μας και τη χώρα μας. Οσο προχωράει η κρίση, όσο ο κίνδυνος μεγαλώνει, η κατάσταση χειροτερεύει. Βγάζουμε τα μάτια μας με τα ίδια τα χέρια μας. Τώρα πια εδώ που φθάσαμε με ευθύνη όλων μας, μόνο αν παρθούν σκληρά μέτρα μπορούμε να ‘χουμε κάποια μικρή ελπίδα. Ολοι μας, μα όλοι μας μηδενός εξαιρουμένου, μέρα με την ημέρα, μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο έχουμε εθιστεί στην προχειρότητα, στην κακογουστιά, αλλά πάνω απ’ όλα και πριν απ’ όλα έχουμε εθιστεί στην παραβατικότητα. Εχει περάσει πια στο DNA μας. Η εικόνα της πόλης μας είτε αυτό αρέσει σε μερικούς είτε όχι – χειμώνα – καλοκαίρι – είναι ΑΘΛΙΑ. Πιο ΑΘΛΙΑ δεν γίνεται. Δεν είναι εικόνα τουριστικής πόλης. Και αυτό με ευθύνη όλων μας. Αλλά περισσότερο με δική σας ευθύνη. Αυτή η άθλια εικόνα είναι μεγάλο μειονέκτημα στην προσπάθεια στην προσπάθεια που υποτίθεται ότι κάνουμε όλοι για ν’ αναβαπτίσουμε το τουριστικό μας προϊόν. Πουθενά στην Ευρώπη δεν κυκλοφορούν μηχανές χωρίς κράνος. Πουθενά στην Ευρώπη δεν καπνίζουν σε εσωτερικούς χώρους. Ακόμα και στην Τουρκία μου ‘λεγε φίλος που την επισκέφθηκε σέβονται τον αντικαπνιστικό νόμο. Μόνο σ’ αυτήν την ωραία χώρα ο καθένας κάνει ότι θέλει. Παρκάρει όπου γουστάρει, μπαίνει με τη μηχανή του στους πεζόδρομους, κάνει όσο θόρυβο θέλει, βγάζει όσα καθίσματα θέλει. Όλα είναι ελεύθερα μ’ αυτήν την αρρωστημένη νοοτροπία δεκάδες χρόνια τώρα, που μας έφερε τελικά στον πάτο της Ευρώπης, στον πάτο του κόσμου. Τα ψέματα όμως τελειώσανε για όλους. Δημότες και Δημοτική Αρχή ή θα κατανοήσουμε τις σημερινές ανάγκες και θα κάνουμε το βήμα μπροστά για να σωθούμε ή θα μας φάει το μαύρο σκοτάδι. Ολες αυτές οι καθημερινές μικρές συνήθειες και συμπεριφορές είναι ζήτημα πολιτισμού. Αυτός είναι ο πολιτισμός μας σήμερα και από αυτόν μας κρίνουν οι άλλοι, όχι απ’ τα μεγάλα έργα και τα μεγάλα λόγια. Κύριε Δήμαρχε, η εμφάνιση και η λειτουργία της πόλης πρέπει να γίνει εφέτος η ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ του Δήμου μας. Πρέπει να περάσουμε στους συνδημότες μας ότι δεν είναι δημοκρατία να κάνει ο καθένας ότι γουστάρει αλλά ότι πρέπει. Και ότι στις Δημοκρατίες τους κακούς τους τιμωρούν. Ακριβώς για να προστατέψουμε τη δημοκρατία. Χρειάζεται να σοβαρευτούμε επιτέλους και να δείξουμε προς τα έξω μια άλλη εικόνα αυτού του τόπου, αυτής της χώρας. Πρέπει να ξεπεράσουμε όλες τις αγκυλώσεις του κακού παρελθόντος μας. Ολος αυτός ο θόρυβος στην πόλη με τις μηχανές και τις μουσικές απ’ τ’ ανοιχτά αυτοκίνητα, όλη αυτή η καθημερινή ελληνική τρέλα, η καθημερινή ελληνική παράνοια, πρέπει να κοπεί με το μαχαίρι. Διαφορετικά αυτό το ίδιο μαχαίρι θα καρφώσει την καρδιά του τουρισμού. Είναι καιρός – δεν νομίζω ότι έχουμε και το παραμικρό περιθώριο να φιλοτιμηθούμε και να νοικοκυρέψουμε το σπίτι μας. Ολος αυτός ο εγκληματικός ωχαδελφισμός, όλες αυτές οι παθογένειες της σύγχρονης Ελλάδας, όλες αυτές οι ελληνικές μαγκιές πρέπει πια να σταματήσουν. Δεν υπάρχει άλλη χώρα στην Ε.Ε. όπου οι πολίτες αγνοούν τους νόμους με τέτοια συνέπεια και το κράτος αδυνατεί να δράσει. Πολλές φορές μου φαίνεται ότι τίποτα δεν έχουμε καταλάβει απ’ ότι συμβαίνει τριγύρω μας. Πολλοί νομίζουν ακόμα ότι με τις ίδιες συμπεριφορές θα πορευτούμε και στο μέλλον. Αφού τόσα χρόνια τα καταφέρνουμε γιατί όχι και τώρα; κούνια που μας κούναγε, τα πράγματα πια είναι διαφορετικά απ’ ότι ήταν μέχρι τώρα. Ο βαθμός δυσκολίας όλο και μεγαλώνει. Τώρα χρειαζόμαστε Δημοτική Αρχή με αποφασιστικότητα. Ηγεσία που να μπορεί να πει όχι στον κακό δημότη και όχι να ανέχεται τα πάντα με αντάλλαγμα την ψήφο του δημότη. Από τη Δημοτική μας Αρχή περιμένουμε να μπει μπροστά και να μας δώσει το καλό παράδειγμα. Αυτή την άσχημη Ελλάδα, αυτή την ανυπόληπτη χώρα πρέπει να την θάψουμε μια για πάντα. Σε μια εποχή που τα πάντα κρίνονται απ’ την εικόνα, εμείς σ’ ένα τουριστικό νησί που ζει και αναπνέει από το συνάλλαγμα του τουρίστα, αγνοούμε ακόμα και βασικούς κανόνες ευπρέπειας. (Η Δημοτική Αγορά, η Αίγλη, το Μουσείο, μοιάζουν περισσότερο με περιστερώνες παρά με αυτά που πρέπει να είναι.) Εφέτος ας κάνουμε όλοι το κάτι παραπάνω. Ας γίνει η χρονιά των μεγάλων αποφάσεων. Πρέπει να κερδηθεί το στοίχημα της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού τουρισμού. Εχουμε τα περισσότερα συγκριτικά πλεονεκτήματα από οποιαδήποτε χώρα. Φτάνει για άλλη μια χρονιά να μην παρουσιάσουμε το γνωστό αποκρουστικό μας πρόσωπο των τελευταίων δεκαετιών. Η απάντηση στην κρίση είναι μία ΠΟΙΟΤΗΤΑ. ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΠΑΝΤΟΥ. Στα προϊόν τα, στις υπηρεσίες, στην εμφάνιση της πόλης. Πρέπει όλοι μας ν’ αλλάξουμε ώστε να δοθεί προς τα έξω η εικόνα ότι η Ελλάδα αλλάζει. Πρέπει επιτέλους να γίνουμε καλοί πολίτες, καλοί δημότες, κι αυτό είναι υποχρέωση όλων μας. Την τύχη μας την κρατάμε στα χέρια μας. Χρόνια πολλά και καλά μυαλά σε όλους μας, γιατί μ’ αυτά που κουβαλάμε δεν μας βλέπει καθόλου καλά. Υ.Γ. 1: Αντιγράφω από μια δημοσίευση του Γερμανικού Ινστιτούτου Ερευνών για τον ελληνικό τουρισμό. Μεταξύ άλλων λέει: «Παρακολουθούμε από το 1989 την κωμικοτραγική κατάσταση εξέλιξης του ελληνικού τουρισμού. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι ναι μεν όλοι διαλαλούν ότι ο τουρισμός είναι η ατμομηχανή της Ελλάδας, κανείς όμως τελικά δεν είναι σε θέση να σπάσει κατεστημένα και να δώσει την ώθηση ανάπτυξης που χρειάζεται η ελληνική τουριστική βιομηχανία». Υ.Γ. 2: Ειλικρινά δεν έχω τίποτα εναντίον των συνεργατικών του Δήμου. Όμως κάποιος πρέπει να μου εξηγήσει και μένα το αυτονόητο. Αν δεν πάει καλά ο τουρισμός - η μεγάλη μας προτεραιότητα – για να ‘ρθει χρήμα στο νησί πώς θα δουλέψουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Δηλαδή η Συνεργατική των Αλουμινάδων αν δεν πάρει τα πάνω της η οικοδομή πού θα βάζουν τα αλουμίνιά τους οι άνθρωποι; Μια ερώτηση κάνω μόνο. Φιλικά πάντα Βασίλης Διακαναστάσης