Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΠΥΡΟΥ ΜΑΡΚΕΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΤΟΥ ΔΙΙΚΩ Γράφει ο κ. Χ. Κιάρης

Ο πρόσφατος θάνατος του καθηγητού Σπύρου Μαρκέτου, που επί σειρά ετών ήτο πρόεδρος του Ιπποκρατείου Ιδρύματος, μού έφερε στη μνήμη τόσο την ίδρυση του μουσείου όσο και την επί μακρόν συνεργασία μας για το ίδρυμα. Όταν μετά τις εκλογές του 1990 ανέλαβε Πρόεδρος του ΔΣ του Ιδρύματος, έβαλε σαν πρώτο στόχο την ίδρυση Μουσείου που θα είχε εκθέματα σχετικά με τον Ιπποκράτη. Είχα τη χαρά να συνεργαστώ μαζί του, αφού τον γνώριζα από παλαιότερες εποχές, όταν ήμουν Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Κω και γνώριζα τις ικανότητές του και το μεράκι του για τον Ιπποκράτη. Με τη θερμή συμπαράσταση του τότε Δημάρχου Κώστα Καΐσερλη, αλλά και του τότε αντιδημάρχου Μιχάλη Χατζηνικολάου, πολύ γρήγορα διευθετήθηκαν οι χώροι, έγιναν οι προθήκες και άρχισε η συγκέντρωση εκθεμάτων σχετικών με τον Ιπποκράτη πρωτοστατούντος του Προέδρου του Ιδρύματος. Αυτή η προσπάθεια κράτησε αρκετούς μήνες κατά τους οποίους συγκεντρώθηκαν παλαιά αυθεντικά βιβλία της Ιπποκρατικής συλλογής, προτομές, αντίγραφα αρχαίων παραστάσεων με ιατρικό περιεχόμενο γραμματόσημα και αρκετά νομίσματα με θέμα τον Ιπποκράτη. Κατά την ημέρα των εγκαινίων που ευρίσκοντο υπό την αιγίδα του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Καραμανλή, παρουσία υπουργών βουλευτών τοπικών αρχόντων και αρκετών συμπατριωτών μας, όλοι εξέφρασαν τον θαυμασμό τους γι’ αυτό το επίτευγμα. Μετά από τρία χρόνια το 1996 έγινε με επιτυχία η πρώτη ιατρική Ολυμπιάδα με την παρουσία προσωπικοτήτων της ιατρικής από διάφορες χώρες. Για όλα αυτά ο Δήμος Κω τίμησε τον Σπύρο Μαρκέτο, απονέμοντάς του τον τίτλο του Επίτιμου δημότη της Κω. Αυτή την πρώτη περίοδο της προεδρίας του Σπύρου Μαρκέτου είναι γεγονός ότι ακολούθησε μια μακρά περίοδος αδράνειας, όχι μόνον του Προέδρου αλλά και ολόκληρου του διοικητικού συμβουλίου. Μοναδική ίσως εξαίρεση σ’ αυτήν την περίοδο αποτέλεσε η δραστηριοποίηση του Ιπποκρατείου Μουσείου, του οποίου έχω την τιμή να είμαι υπεύθυνος από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα. πιστεύω ότι κατά την πεντηκονταετή πορεία του ιδρύματος υπήρξαν αρκετοί που με τις γνώσεις τους και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον τους αφιερώνοντας αρκετό χρόνο και με πολύ μόχθο προσέφεραν και προσφέρουν αρκετά για την ευόδωση των σκοπών του ιδρύματος. Ανάμεσα σ’ αυτούς πιστεύω ότι ανήκει και ο εκλιπών Σπύρος Μαρκέτος. Ανεξάρτητα απ’ αυτή μου την προσωπική άποψη, όταν κάποτε στο μέλλον ασχοληθεί κάποιος με την ιστορία του ιδρύματος, έχοντας στη διάθεσή του όλα τα στοιχεία που σχετίζονται με την πορεία του, με νηφαλιότητα και δικαιοσύνη θα καταγράψει την προσφορά του καθενός απ’ αυτούς που είχαν την ευθύνη του. Χαράλαμπος Κιάρης